Kad vakara vçsums pûð, mçs saejam visi ap ðíûni un izkaptis tiek pakârtas aiz spâres rindâ. Visa miesa man sûrst no sviedriem un rokas sâp. Es aizeju tâlu uz upes malu, kur melni atvari un niedras, un metos ûdenî. Ûdens ir kâ sasildîts, kûp un garo tâpat kâ es. Ilgi man netîkas iet ârâ, bet, kad izeju, esmu kâ atjaunots un viegls nâku atpakaï.

( J.Akuraters "Kalpa zçna vasara".)